Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Duo Reges: constructio interrete. Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi.

Bork: Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum.
Non igitur bene.: Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur.
Bork: Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum.
Nihil sane.: Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis.

Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.

Haec quo modo conveniant, non sane intellego. At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Quo tandem modo? Restinguet citius, si ardentem acceperit. Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint.

At vero Callipho et post eum Diodorus, cum is alter
voluptatem adamavisset, alter vacuitatem doloris, neuter
honestate carere potuit, quae est a nostris laudata maxime.

Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet,
disseramus.

Ita finis bonorum existit secundum naturam vivere sic affectum, ut optime is affici possit ad naturamque accommodatissime.

Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur;
Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate.
Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare?
Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur?

Nihil opus est exemplis hoc facere longius.
Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis.
Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni;

Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio. Res tota, Torquate, non doctorum hominum, velle post mortem epulis celebrari memoriam sui nominis. Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Suo enim quisque studio maxime ducitur. Age, inquies, ista parva sunt. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret.